نگاهی کوتاه به فیلم - ابدو یک روز

این فیلم هم مثل اکثر فیلم های دیگر، نشان دهنده یک ملت (ایران) است که همه (بدون استثناء) در آن آدم ها بی عرضه ، احمق، خلافکار، متقلب، دروغگو، کثیف، بزدل، ... هستند

و ما هم با آدم های آن همذات پنداری می کنیم، چون ما هم ایرانی هستیم

این روش خدا نیامرزیده دوربین روی دست هم که دیگر شده است علامت فیلمساز بودن، حالا اینکه اصلا جای این کار هست یا اصلا باری را متحمل می شود و یا مفهومی به فیلم اضافه می کند هم دیگر سینمای ایران در مورد آن فکر نمی کنیم

البته این فیلم یک خوبی دارد و آن اینکه با ساختن این فیلم ها شاید آن عده ای که اعتیاد را مریضی می دانند بالاخره به عقل آمده و به دیده جرم به آن نگاه کنند (یک جستجوی ساده در اینترنت و پیدا کردن اخبار در مورد این معتادان چقدر جنایت کرده اند کار زیاد سختی نیست، از فروش افراد خانواده اشان تا کشتن انسان ها برای رسیدن به مواد مصرفی شان)

فیلم آنقدر سیاه است که تا آخر دیدن آن دل محکم و قلب قوی می خواهد

ندیدنش چیزی را از آدم کم نمی کند

یا علی