این فیلم هم مثل فیلم هائی که الآن چندین سال است در سینمای
ایران تولید می شود، درباره زندگی و گرفت و گیرهای زندگی مرفهین و پولدارها و (به
اصطلاح) روشنفکران است، یعنی همان چند درصدی که صبح تا شب در همه ایران و فضای مجازی
به آنها بد و بیراه گفته می شود
این فیلم چیزی ندارد که بتوان از آن استفاده ای کرد، نه
محتوائی و نه بصری
عجیبت ترین چیزی که در اخلاق ایرانی وجود دارد همین است که
اگر یک کاری را صد با انجام داده و یک نیتجه گرفته، فکر می کند که برای بار صد و
یکم یک نتیجه دیگر خواهد گرفت
صبح تا شب گلوی خودمان را پاره می کنیم که، چرا همه صفات
خوب و انسانی و اسلامی و اجتماعی در جامعه پس رفت می کند و بعد متوقع هستیم که با
اینگونه فیلم ها اجتماعمان را از این گرداب نجات بدهیم
با چه زبانی باید گفت که این آب در هاون کوبیدن است
این فیلم های (به اصطلاح) روشنفکری دردی از کسی درمان نمی
کند اگر به فکر این مردم و جامعه امان هستیم باید ذهنهایمان را بشوئیم و دوباره به
این مقوله سینما نگاه کنیم
ما شاید فیلم سازی بلد باشیم ولی چه بسازیم را هنوز خیلی از
ماها یاد نگرفته ایم
یا علی
