فیلم نارمک فیلم بسیار بدیست.
آنقدر بد که دوباره من را به این نقطه رساند که ایده قبلی ام درست بوده است. من از
چندی قبل و با دیدن فیلم ها و سریال های ایرانی به این نتیجه رسیدم که دولت باید
تمام پول ها و سوبسیدی هائی که به فیلم ها می دهد را قطع کند. کارگردان باید
فیلمنامه انتخابی خود را ارائه دهد، اگر نوشته قابل به عرضی بود، اجازه ساخت بگیرد
و خودش فیلم را بسازد(یا تهیه کننده پیدا کند) اگر بعد از ساخت فیلم اصلا قابل
دیدن بود آنوقت دولت به آن پول یا سوبسیدی بدهد. با این کار هم جلوی از بین رفتن
میلیون ها و یا میلیاردها تومان در سال گرفته می شود، هم از تولیدات بی ارزش و
احمقانه جلوگیری می شود و هم این قپی که هنرمندان در کرده اند (هنرمند باید همیشه
یک قدم از مردم جلوتر باشد) شاید تحقق پیدا کند و مردم کم کم با دیدن فیلم های
خوب، ذائقه هایشان رو به بهبود برود.
فیلم نارمک هیچی ندارد و در دو سال
گذشته لااقل من فقط یک فیلم دیده ام که از این یکی بدتر بوده است(بعدا به آن فیلم
هم نگاه کوتاهی می کنیم)
همه چیز در این فیلم (نارمک) بد
است. فیلمنامه، ( و آن همه همه جزئیاتش: شخصیت ها، کنش، رویدادها، بافت، کشش و
...) فیلمبرداری( و آن همه جزئیاتش: کادر ها، حرکت ها و...) کارگردانی، طراحی دکور
و گریم و لباس و و و بدتر از همه بازیگری که البته به همین خاطر می شود این فیلم
را در آموزشگاه های فیلمسازی و بازیگری نشان
داد، تا هنرجویان بدانند بازیگری مطلقا بد و غیر سینمائی یعنی چی.
به شما هم توصیه می کنم اگر این
فیلم را ندیده اید نبینید، چون وقت و پول و اعصابتان را از بین برده اید.
