فرصت خوبی پیش آمد که چند خطی بنویسم برای همه آنهائی که دوغ و دوشاب را قاطی می کنند ( شاید نه به عمد بلکه به نادانی و جهل ) روز 6 جولای پیغامی را در بالاترین گذاشتم و تولد مولی المیرالمونین علی (ع) را تبریک گفتم.
امروز مراجعه کردم و دیدیم که برای آن پیغامهائی گذاشته شده است که بعضی از آنها نشانه خریت و بی شعوری و نادانی و همه صفت های دیگر غیر انسانی کسانی است که دارند به خیال خود برای دمکراسی و آزادی فکر و نظر زنجیر پاره می کنند در حالی که شعورشان هنوز آنقدر کم، پائین و احمقانه است که بقول شاعری: وای اگر از پس امروز بود فردائی!
روی سخنم با این اشخاص است که همیشه به علت دگمیت و نفهمی فکر کرده اند که هر کس سبیل داشت پدرشان است.
خیر عزیز اینطور نیست، قبل از اینکه گلویت را برای چیزی پاره کنی باید اول بنشینی و با خودت در مورد آن فکر کنی و ببینی که اصلا آن را می فهمی یا نه.
دمکراسی، آزادی اندیشه و بیان و آزاد بودن در اظهار عقیده شخصی کلماتی هستند که همه ما همیشه از آنها بوفور استفاده می کنیم، اما حقیقت اینکه چقدر از این کلمات را می فهمیم در عکس العمل های ما روشن می شود.
فحش و ناسزا گفتن و در مورد چیزی نظر دادن که به اندازه گاو از چند و چوند آن آگاه نیستیم و اگر 2 ثانیه فکر کنیم برایمان واضح می شود که این حرف با حرفی که دیروز زده ایم تفاوت دارد، ما را به این نتیجه می رساند که حرف دیروز حرف ما نبوده و چون عده ای آن حرف را زده اند ما هم مثل طوطی آن را تکرار کرده ایم، بدون آنکه شعور فهم آن را داشته باشیم.
منفی دادن و اعلام اینکه این لینک ( در اینجا من منظورم لینک خودم در بالاترین است) توهین آمیز است مسلما نشانه توهین آمیزی این لینک و نوشته نیست، بلکه نشانه عدم شعور، خریت و نداشتن تحمل برای شنیدن حرف و نظر دیگران است.
نشانه این که متاسفانه شعور من که نوشته تو را می خوانم و اگر آن را بر اساس ذهنیت خودم نمی بینم و یا آن را قبول ندارم رد می شوم از تو که مطلبی را می خوانی و بدون اینکه شعورت به درک آن برسد سعی در حذف آن می کنی بیشتر است و برای اینکه من را به این نتیجه می رسانی در من دو ذهنیت یجاد می شود
اول: خوشحال می شوم که آدم هائی هستند که شعور من از آنها بیشتر است
دوم: ناراحت می شوم که اگر خدای ناکرده ذهنیات این آدم ها بر بقیه و عموم جامعه حاکم شود آنوقت باید زمین ایران را شخم زد و بذر دیگری پاشید که از این گند و کثافت چیز خوبی در نخواهد آمد.
در این لینک سایتها(بالاترین، دنباله و...) بودن زندگی ما را تعیین نمی کند، چون تا چندی قبل اینها اصلا وجود نداشتند، پس زندگی من منوط به این سایتها نیست، اما این نوع برخورد دلیل بسیار خوب و روشنی است که چرا ایران و ایرانی هیچوقت با این همه هارت و پورتی که داشته است به هیچ کجا نرسیده و نخواهد رسید.
چه این چیزها ادامه داشته باشد و چه نه، من زنده ام و زنده خواهم ماند و می نویسم هر آنچه را دوست دارم و به آن اعتقاد دارم و از آن لذت می برم.
من را نمی توان حذف کرد حتی اگر ...
یا علی
