پل خواب فیلم خوبی نیست
نه خط داستانی خوبی دارد
نه موقعیت هائی خوبی درست می کند
نه عمل و عکس العمل های خوبی دارد
نه ریتم درست و یکنواختی دارد
و نه ...
و نه ...
ابتدای مشکل شاید از آنجا شروع می شود که یک فیلمساز ایرانی می خواهد بر اساس
یک ادبیات غیر ایرانی یک فیلمنامه را بنا کند(هر چند که برداشت آزاد باشد) همانطور
که قبلا هم در جائی خدمت دوستان عرض کرد بودم، زمینه فرهنگی و اجتماعی هر قوم و
کشوری خاص خود اوست و نمی شود آن را با منطقه و گستره جغرافیائی دیگر مقایسه و
شبیه کرد.
نگاه ساده انگارانه آن این است که فکر کنیم مثلا طلاق، طلاق است پس فرقی نمی کند که ما از داستان طلاق یک داستان
و فیلم و تئاتر خارجی (منظور غیر ایرانی است) استفاده کنیم تا حرفمان را بزنیم. این
تفکر ساده انگارانه باعث می شود که شاید ما بتوانیم کاری بر اساس آن بسازیم ولی
نمی توانیم کار با ارزشی از آن در بیاریم و بسازیم.
طلاق هر چند که به صورت ظاهری
آن طلاق است اما همین عمل که در همه جای دنیا انجام می شود، از جهت دلائل آن، ریشه
های آن، مسائل اجتماعی آن بروزات آن و شخصیت های موجود در آن و همه چیز آن با هم
فرق دارد، بر همین اساس طلاق مثلا در ایران با طلاق در هیچ کجای دنیا قابل مقایشه
و فهم و درک درست نیست
وقتی فیلم بر اساس چنین ذهنیتی قرار گرفته پس لزوما از پای بست ویران است و
وقتی که عدم بازیگری و افت زیاد سرعت و افت و خیز اتفاقات آن هم اضافه شود دیگر تماشاگر
آن را ملول و کسل می کند.
آدم های زائد و ندانسته ای و بی خاصیتی که در این فیلم
هستند هم برای این فیلم قوز بالا قوز است
این فیلم هم دچار خیلی از کلیشه های رایج سینمای ایران است(جالب است که ما مدام
محصول فرهنگی تولید می کنیم که سراسر سیاه و بدبختی و ندانم کاری و حماقت و بی
اعتقادی و در آن موج می زند، بعد از صبح تا شب هم ناله می کنیم که چرا مردم ما
زندگی را سیاه می بینند و خوشحال نیستند و ناامیدند و ...)
هنرمندان اول باید بجای هارت و پورت و من آنم که رستم بود پهلوان ، اول فکر و
ذهن و دیدگاه و نظر های خود را اصلاح کنند بعد سعی کنند که به جامعه کمک کنند.
هل دادن جامعه به جلو پیش کشمان، جامعه امان را از بین نبریم
این فیلم قابل دیده شدن نیست
یا علی
