فیلم جعبه موسیقی

فیلم جعبه موسیقی فیلم خوبی نیست، فیلم تکه تکه ایست که سعی شده همه این تکه ها را به نحوی به یکدیگر بچسبند که البته موفق نشده اند. فیلم کپی بسیار بدی است از فیلم هائی اینگونه که قبلا در خارج از کشور ساخته شده اند، (فیلم هائی که فرشته یا فرشتگان معمولی و یا فرشتگان اولوالعزمی مانند چبرئیل و عزرائیل به زمین می آیند)  البته اینکه فیلمی در خارج کشور ساخته شده باشد و آن را کپی کنیم بد نیست، اما لااقل با کیفیت خوب این کار را بکنیم و تازه یادمان باشد که هر محیطی مقتضییات خودش را دارد. اینکه اصلا بتوان یک فرشته (مامور دوم معذور) را نشان دارد و آن هم به این شکل احمقانه بماند ولی همین فرشته لااقل باید برای کارهایش بر اساس ذات وجودیش منطقی را دنبال کند که نمی کند، رئیس این فرشته(لابد مامور اول معذور) هم وجودیست بی خاصیت که اگر همین دستگاه بی سیم نبود، خدا می داند چطور می توانست مامورش را پیدا کند و دستوراتش را بدهد. در این فیلم برای جلب توجه بیشتر از بازیگرانی مانند: نیکی کریمی و نگار جواهریان استفاده شده است که اصلا لزوم وجودی این دو بازیگر بجز کشاندن بیننده برای دیدن این فیلم چیز دیگری نمی تواند باشد چون نقش آنها آنقدر کوتاه و بی ریشه و بی معنی است که هر کس دیگری هم می توانست جای آنها را پر کند. از آنجا که این فیلم در ایران ساخته شده و صحبت در مورد ماوراء الطبیعه هم هست پس باید چیزی از اسلام هم در آن بیاید تا داستان رنگی مذهبی به خود بگیرد، پس طاق نصرت برای امام زمان می تواند در اینجا دلیل خوبی باشد برای مذهبی بودن، ولی متاسفانه با آمدن همین طاق نصرت بیننده متوجه می شود که شخصیت اصلی داستان (پسرک) هیچ چیز از امام زمان نمی دانم و این به این معناست که خانواده اش هم هیچ بوئی از این داستان نبرده اند و البته این را می تواند از خواندن انجیل پدر بزرگ در اولین صحنه که در آشپزخانه خوابش برده است فهمید، حالا چطور به این پسر بچه بدون هیچگونه پیش زمینه ای فرصت داده می شود که کار غیر ممکنی مانند رفتن به آن دنیا و دیدار مادرش و برگشت را بدهند، خودش یکی از کوچک ترین نکات مبهم این فیلم است، اشتباهات و ندانم کاریه های و اغلاط بنیادی در این فیلمنامه و فیلم، این فیلم را به یک بلبشوی تصویری تبدیل می کند، که تا آخرش کارگردان از پی جمع و جور کردن آن بر نمی آید. بازی ها بشدت سطحی و غلو شده اند، و بازیگر خوب و بازی قابل قبول در این فیلم به چشم نمی خورد. آنقدر این فیلم اشتباه دارد که مثنوی هفتاد من کاغذ می شود اگر همه اش را متذکر شویم.

 ارزشگذاری این فیلم:

 

فیلم و سریال

راستش چند زمانی است که هر چه فیلم و سریال ایرانی تولید می شود کیفیتش آنقدر پائین است که آدم می ماند پس این همه هیاهو برای چیست؟ اگر می گویم کیفیت منظورم از همه نظر است فیلمنامه، بازیگری، کارگردانی، مونتاژ و ... و عجیب اینکه دائم همه در حال ناله کردنند که این نیست و آن نیست، راستش یک فیلمنامه مغلوط، ناقص، بی سر و ته، دیگر ربطی به هیچ کمبودی ندارد بجز استعداد نویسنده و یا ندانم کاری کارگردان. برای ارائه دلیلی بر این گفتار اگر خدا خداست و فرصتی بود، هر چند وقتی خیلی مختصر و کوتاه چیزکی همینجا در مورد شان می آید. اگر هم مثلا فیلمی مد نظرتان بود تا نگاهی به آن بیندازیم. مسلما این نظر این حقیر است و هیچ کس نباید نارحت شود، امکان اینکه دیگران نظرات دیگری داشته باشند هست. دوستدار همگی

یا علی