نگاهی کوتاه به فیلم حوض نقاشی
این فیلم ساخته مازیار میری است و
شهاب حسین و نگار آهنگرانی در آن بازی می کنند
فیلم داستان ساده و روانی دارد، که به نظربعضی جاهایش کمی کشدار می آید. ریتمش خوب است (بجز همان چند قسمت کشدار
آن ).
حسینی و آهنگرانی سعی خودشان را در
این فیلم برای درآوردن نقش کرده اند و توانسته اند شخصیت های قابل قبولی را ارائه
بدهند، هر چند گاه گاهی از آن خارج می شوند.
دیالوگ های فیلم خوب است و در چند
جای آن خیلی خوب.
از این ها بگذریم می رسیم به قسمت
حس جریان در فیلم که خوب است و گاهی آنقدر خوب که حس تو را درگیر می کند ( که
مونوکوگ حسینی در مدرسه پسرش پشت پنجره یکی از آنهاست) آرام شروع می شود و کم کم
گلویت می گیرد و این گیر، بغض می شود و این بغض چشمانت را تر می کند و آنقدر ادامه
می یابد که شانه هایت هم یواش یواش تکان می خورند، حتی وقتی این صحنه تمام می شود
تو ادامه می دهی به بغض و اشک و تکان شانه و تا اینها تمام نشده اند درگیر
صحنه حسینی در حمام می شوی.
بین این همه آشغالی که در سینمای
ایران ساخته می شود، غنیمت است. فیلم خوبی است و قطعا به دیدنش می ارزد.
یا علی